Meditasyon kelimesi latince Meditio teriminden türemiştir ve derin düşünce anlamına gelmektedir. Meditasyonun kökeni ve en yaygın kullandığı yer Doğu’dur. Meditasyonda farklı ekoller vardır ve her ekol kendine özgü yöntemler ve uygulamalar kullanmaktadır. Meditasyonu zihinsel bir teknik olarak görebiliriz. Meditasyon sürecinde içimizde ve çevremizde olan bitenlerle ilişkiye geçeriz. Meditasyonda olup biteni tarafsız bir gözlemle izleriz. Meditasyonda zihni boş tutmayı ve düşüncesiz kalmayı öğreniriz. Bu süreçte zihin ve beden ikilemini yok ederek tek parça oluruz. Meditasyon yaparak geçmişten ve gelecekten arınarak anı yaşarız. Aslında meditasyonu arınma tekniği olarak da adlandırmak mümkündür. Meditasyon düşüncelerden etkilenmemizi sağlar ve sonuçta zihinsel olgunluğu elde etmiş oluruz. Meditasyon spiritüel bir eğitim olarak yüksek şuura erişmemize yardımcı olur. Meditasyonda, gözlerimizi kapatarak düşüncelerimizi seyrederiz ve evren ile birleşip bütünleşiriz. Zamansızlık hissini yaşarız. İç gözlem ile öfke, stres vs düşmanlarımızdan kurtularak, mutlu ve huzurlu oluruz. Meditasyon fiziksel, akılsal ve duygusal sağlığa ulaşmamıza yardımcı olur. Meditasyon ile günlük hayatımız dengeye girer ve bu sayede sosyal ilişkilerimiz gelişir. Meditasyon yapan kişi diğerlerinde hata bulmak yerine kendine bakma davranışını kazanır ve bu pozitif bir tutuma ortam hazırlar; sonuçta kişi sevgi dolu ve affedici biri olur. Bu şekilde gelişen olaylar gerçek bir süreçtir ve sadece vaaz vermekle ya da kitap okumakla olabilecek bir şey değildir. Meditasyon psişik güçlerimizi geliştirir ve bu sayede kendimize güven duyarız, özgüven kazanırız. Aslında meditasyon doğamıza dönmemize yardımcı olur ve bizim asıl doğamız huzur, neşe, sevgidir. Meditasyonu gündelik bilinç halinin gerçek farkındalığa dönüştürülmesini sağlayan manevi bir aracı yöntem olarak da görebiliriz. Sufizmde yapılan derviş dansı veya Sema, manevi dünyaya yönlendirmenin bir aşaması olarak açıklanır.Devamını okumak için lütfen alttaki linki tıklayınız.
